Potosi

 

De belangrijkste bezienswaardigheid van dit stadje zijn echter tot op vandaag nog steeds de mijnen, waar nu voornamelijk zink en lood ontgonnen wordt en op kleinere schaal zilver. Je kan deze bezoeken, hoewel dit ten zeerste wordt afgeraden voor personen die last hebben van claustrofobie. Jen heeft nog even getwijfeld, maar de wansmakelijke verhalen van nen Hollander die dacht dat hem nen Italiaan was, hielpen ons snel te concluderen dat dit niets voor ons was.

 

Hoewel hun aantal jaarlijks afneemt, zijn er nog steeds Bolivianen aan de slag in deze mijnen en dit in verschrikkelijke werkomstandigheden. De tijd heeft deze mensen geen voorspoed gebracht, indien ze hun job meer dan 15 jaar kunnen uitoefenen, mogen ze van geluk spreken dat magere Hein hun goedgezind was/is.

 

Daar dan deze personen als een kermisattractie gade slaan, na hen eerst wat mild gestemd te hebben met alcohol, cocabladeren en dynamiet, ging ons ethisch boekje een beetje te buiten.

 

Alle begrip voor personen die deze ervaring nodig hebben om tot enig besef van "eigen geluk" te komen, maar daarvoor volstonden bij ons de dagelijkse confrontaties met bedelende ouderen en kinderen op straat.

 

We verbleven hier 2 dagen op 4070 meter. Alles moest dus iets trager gebeuren dan normaal, louter om te voorkomen dat we niet het gevoel kregen een col van buiten categorie aan het beklimmen waren ;-)

 

Hasta luego!